Eigenferd Kinsedalen-Turtagrø

mai 28, 2018

Vi gikk eigenferd den 9 til 11. April i Luster. vi starta å gå opp Kinsedalen og gikk innover til Sognefjellet og Turtagrø.
Måla våras for turen var å ha ein god turplan, gjere gode vegvalg for å unngå skredterreng, og å gå lange dagsettapper.

Det eg skal ta for meg i dette innlegget er korleis å lage ein god turplan.

Foto: Are Wergeland

Turplan

Lengre turar i vinterfjellet eller vinterskogen krever ein turplan/ferdplan. Ferdplanen skal blandt anna bidra til å sikre at man legg ut på tur etter evne i eit område etter evne. I pedagogisk sammenheng skal ferdplanen også sikre læring (Horgen. 2010).

Mykje av planlegginga foregår ut i frå kartet, der man velger ei sikker rute som unngår skredfarleg terreng, og man rekner ut distanse, høgde og tid for planlagt rute. Om man då havner i ein situasjon der man er avhengig av at andre veit kor du er, kan ferdplanen vere til hjelp (Horgen. 2010). Sjølve planen bør organiserast i tre delar: Sjølve ferdplanen (plan A), ein alternativ ferdplan (plan B) og ein kriseplan (plan C) (Horgen. 2010).

Sjølve ferdplanen er plan A. Her er det greit å få med nokre faste punkt:

- Mål for turen:

- Overordna mål / læringsmål

- Personlege / gruppemål

- Vær:

- Været som er meldt

- Kva betydning det har for oss som gruppe

- Snøforhold:

- Skredfarevurdering

- Betyding for valgt tur

- Mennesket:

- Form. Sjukdom/skavanker

- Gruppe/gruppestørrelse

- 3X3 turplan:

Werner Munters formel for heilhetleg vurdering av skredfaren er viktig å få med på turplanen, der man tar utgangspunkt i tre forhold: Vær/snø, terreng og person. Innanfor desse tre kategoriane anbefaler han at man gjer ei regional, ei lokal og ei zonal vurdering. Dermed får man ei heilhetleg vurdering før og undervegs på tur (Horgen. 2010).

Det er også viktig å få med fokus på ATES og ALPTRUTh.

Tom er fornøgd med at ting går etter planen

Foto: Are Wergeland

Med utgangspunkt i plan A bør gruppa ta ein diskusjon på kva moglege endringar man kan sjå for seg undervegs, og innlemme dei i ein alternativ plan, Plan B. her bør man ta høgde for endringar i vær, vind og føøreforhold, o gikkje minst endringar i gruppas yteevne som vil kunne få konsekvensar for gruppas framdrift. Plan C er "kriseplanen", som skal sikre at man har beredskap for uhell og ulykker som kan intreffe undervegs (Horgen. 2010). Kriseplanen bør også inneholde aktuelle telefonnr: 113, nærmaste lennsmannskontor, 02800, arbeidsgiver og/eller ansvarshavande, og ei oversikt over moglege hytter/nødly langs heile ruta (Horgen. 2010).

Har man alt dette på stell er det lagt til grunne for ein trygg og god tur, som alle er godt forberedte på. Når alle har bidratt og er klar over kva turen går ut på, blir det mindre overaskingar undervegs og det er lettare å berre nyte turen. Sikkerheitsmessig er det også viktig at planen er oversikteleg og godt forklart, slik at ansvarshavande har god kontroll på gruppa som er på tur, og kva som eventuelt må gjerast om det skulle skje ei ulykke.